ده سال پيش (سال 1374 ) وزارت علوم ، با تغييرات اندکی در سرفصل دروس رشته مهندسی کامپيوتر ، واحدها و درسهای اين رشته را اعلام نمود در همان سال بسياری از کارشناسان و متخصصان عقيده داشتند که سرفصلهای جديد ، ناکارآمد و قديمی می باشد و دانشجوی اين رشته با اين وضعيت وقتی وارد دنيای کار می شود ، با مشکلات زيادی مواجه است . من خودم در آن زمان دقيقا يادم است که درسی به نام ذخيره و بازيابی اطلاعات داشتيم که در آن نحوه ذخيره اطلاعات روی نوار (tape) را در آن درس ياد می گرفتيم و آن موقع تازه CDROM به بازار آمده بود و من با پيدا کردن يک مقاله در مورد نحوه ذخيره و بازيابی روی CDROM توانستم نظر استاد درس را جلب نموده و نمره خوبی بگيرم .الان با گذشت 10 سال هنوز هيچ تغييری در محتوای درسها داده نشده است و هنوز هم درسهايی مثل پاسکال ، ساختمان های گسسته ، ساختمان داده و ... با همان کيفيت ارائه می شوند . جالب است بدانيد هنوز دانشجويان مجبورند برای پرينت گرفتن از تکاليفشان از محيط DOS استفاده کنند . حال سئوال اين است که آيا زمان آن نرسيده تا يک بازنگری عميق و کلی روی اين دروس انجام شود ؟ آيا دانشجوی امروز ما بعد از فارغ التحصيلی باز هم با نرم افزارهايی مانند ++Cسر وکار دارد ؟ براستی ما کجای اين دنيای فناوری اطلاعات قرار داريم ؟ تا کی بايد دانشجويان ما بعد از فارغ التحصيلی ، هزينه کنند و سر کلاسهای شبکه و مايکروسافت و سيسکو و ... بنشينند ؟ خروجی علم و دانش از اين دانشگاهها چيست ؟ و چه کسی بايد برای شکستن بت عقب ماندگی ما تبر بردارد ؟
1 comment:
با نظر شما بسيار موافقم. بخش تحقيق در منابع نيازش اجتناب ناپذير ليكن براي انجام هر امري نياز به متولي خاص وجود دارد كه متاسفانه اين متولي كه وضيف اصليش بررسي و بازنگري مطالب است يا تشكيل نشده يا اگر هم تشكيل شده متاسفانه نمي دونه كه علوم كامپيوتر چيه. به هر حال اين وظيفه استاد و دانشجو است كه كه در يك تعامل مثبت با هم اين نقص را پوشش بدهند مثل آن كاري كه شما كرديد و استاد شما نيز پذيرفت
Post a Comment